Dnia 31 marca 2009r. odbyła się w Szkole Podstawowej nr 2 w Pszczynie uroczystość nadania szkole imienia Jadwigi Śląskiej. Wydarzenie uświetnili swoją obecnością zaproszeni goście. Wśród nich burmistrz miasta p.Krystian Szostak, dyrektor PZE p. Marian Grygier, zastąpca p.Janina Wojciech, przedstawiciel Kuratorium Oświaty, przedstawiciele władz miasta, dyrektorzy szkół, nauczyciele, a także uczniowie szkoły. Program rozpoczęta Msza święta polowa w intencji Dyrekcji, Grona Pedagogicznego, Pracowników Szkoły oraz Uczniów i ich Rodziców. Następnie odbyły się zajęcia z wychowawcą ,w czasie których dzieci mogły sprawdzić stan swojej wiedzy na temat patrona Jadwigi Śląskiej. W dalszej części zaproszeni goście uczestniczyli w uroczystej akademii, podczas której wychowankowie szkoły prezentowali swoje zdolności wokalne, taneczne i recytatorskie, posługując się gwarą Śląską. Ostatnim punktem programu było odsłonięcie tablicy pamiątkowej i salwa honorowa w wykonaniu Kurkowego Bractwa Strzeleckiego z Pszczyny.

Wybór Księżnej Jadwigi Śląskiej na patronką Szkoły Podstawowej nr 2 nie jest przypadkowy i oznacza chęć powrotu do Śląskiej tradycji tej placówki.

W dokumentach znajdujących się w archiwum szkolnym, pierwotne imię szkoły pojawia się co najmniej w dwóch wersjach. Jedne z nich podają, iż szkoła nosi imię Świętej Jadwigi, inne- Królowej Jadwigi.

W swoich działaniach dydaktyczno- wychowawczych nauczyciele Dwójki każdą silny nacisk na odwołanie się do Śląskiej tradycji szkoły. Uczniowie znają życiorys i działalność księżnej. Wiedzą, że była uczciwa, dobra i skromna, ale ceniła sobie wartości rodzinne, fundowała szkoły, wiele uwagi poświęcała kwestii wychowania młodego pokolenia, wspomagała biednych i skrzywdzonych przez los.

Nadanie naszej szkole imienia Jadwigi Śląskiej, ukierunkowało pracą wychowawczą szkoły, nauczyciele mogą kształtować wśród uczniów postawy pojednania, współpracy między narodami, tolerancji, szacunku dla każdego człowieka. Symbolem takich wartości jest owa święta, Księżna Jadwiga Śląska- opiekunka śląskiego ludu, patronka Śląska i Europy.

Święta Jadwiga Śląska

Jadwiga urodziła się w 1178/1180 roku na zamku nad jeziorem Amer w Bawarii jako córka hrabiego Bertolda IV i Agnieszki, hrabiów Andechs. W roku 1190 Jadwiga przeniosła się do Wrocławia na dwór księcia Bolesława Wysokiego, gdyż została upatrzona na żonę dla jego syna, Henryka. Miała wtedy zaledwie 12 lat. Data ślubu nie jest bliżej znana. Nastąpił on jednak niebawem. Henryk Brodaty 8 listopada 1202 r. został panem całego księstwa. Rychło też udało mu się do dzielnicy śląskiej dołączyć dzielnicę senioratu, czyli krakowską, a także znaczną część Wielkopolski. Dlatego figuruje on w spisie władców Polski.

Henryk i Jadwiga stanowili wzorowe małżeństwo. Mieli pięcioro dzieci - dwóch synów: Bolesława i Henryka oraz trzy córki: Agnieszkę, Zofię i Gertrudę. Wkrótce jednak troje z nich zmarło. Ostatnich 28 lat pożycia małżeńskiego przeżyli małżonkowie wstrzemięźliwie, związani uroczystym ślubem czystości.

Na dworze wrocławskich powszechne były zwyczaje i język polski. Jadwiga umiała się do nich dostosować, nauczyła się języka polskiego i posługiwała się nim. Jej dwór słynął z karności i dobrych obyczajów, gdyż księżna dbała o dobór osób. Macierzyńską troską otaczała służbę dworu. Wyposażyła wiele kościołów w szaty liturgiczne haftowane ręką jej i jej dworek. Księżna bardzo troszczyła się o to, aby urzędnicy w jej dobrach nie uciskali bardzo kmieci poddanych. Obniżyła im czynsze, przewodniczyła sądom, darowała grzywny karne, a w razie klęsk nakazywała mimo protestów zarządców rozdawać ziarno, mięso, sól itp. Zorganizowała także pobożna księżna szpitalik dworski, gdzie codziennie znajdowało utrzymanie 13 chorych i kalek. W czasie objazdów księstwa osobiście odwiedzała chorych i wspierała hojnie ubogich.

Jadwiga popierała także szkołę katedralną we Wrocławiu i wspierała ubogich zdolnych chłopców, którzy chcieli się uczyć. Starała się także łagodzić dolę więźniów, posyłając im żywność, świece i odzież. Bywało, że zamieniała karę śmierci czy długiego więzienia na prace przy budowie kościołów lub klasztorów.
Po śmierci męża, Henryka, Jadwiga zdała rządy żonie Henryka Pobożnego, Annie i zamknęła się w klasztorze sióstr cysterek w Trzebnicy, która sama wcześniej ufundowała. Zasłynęła z pobożności i czynów miłosierdzia. Wyczerpana surowym życiem mniszki, zmarła 14 października 1243 r. mając ponad 60 lat. 

W 1267 roku została kanonizowana przez papieża Klemensa IV, a sanktuarium w Trzebnicy stało się głównym ośrodkiem jej kultu. Początkowo czczona była jako patronka Śląska a od XIII wieku uważa się ją z patronkę Polski, obecnie również za patronkę polsko-niemieckiego pojednania. Kościół czci jej pamięć w dniu 16 października.